De
Italiaanse kerkmuziek kende in de 16de eeuw evenals in de wereldse muziek onder de naam falsi bordoni eenvoudige homofone zettingen en in de loop der 16de eeuw werd ook in de hogere vormen, zoals missen en motetten, naast de polyfone stijl, de homofone veelvuldig werd toegepast, in het bijzonder ook in de veelkorige werken der Venetiaanse School (Willaert, Andrea en
Giovanni Gabrieli),
maar evenzeer in die van de
Romeinse grootmeesters, bijv. Palestrina.
