Discantus
Latijn: voor dubbelgezang = tweestemmigheid. Kwam na de
organum-stijl en werd in de Ars Nova ontwikkeld door Leoninus. Tegen de meestal gregoriaanse
melodie werd een tegenmelodie gecomponeerd, aanvankelijk lager dan de
cantus firmus, later hoger. Deze tweede
stem werd zelf ook
discantus genoemd.
