contratenor

In de polyphonie van de 14e t/m de 16e eeuw de stem tussen de discantus en de bassus. De huidige alt.

De derde stem in composities van de Ars nova en de renaissance, later gesplitst in contratenor altus (hoog) en contratenor bassus (laag).

In composities van de veertiende en begin vijftiende eeuw: benaming voor de derde stem. De omvang was ongeveer als die van een tenor, de tweede stem, maar de melodische lijn ervan minder beweeglijk, doordat de derde stem diende tot het verkrijgen van harmonische volledigheid. Bij het ontstaan van de vierstemmige schijfwijze werd de contratenor gesplitst in contratenor altus (hoog), en altus of alto en de contratenor bassus (laag) of bassus.