bruïtisme

De muzikale uiting van het futurisme noemt men het bruïtisme. Een richting welke door de Italiaanse literator Emilio Marinetti in 1909 in het leven werd geroepen en waarin, ter wille van de 'kunst der toekomst' (Futurist Manifesto), een volledige verloochening van de kunst uit het verleden werd gepropageerd.

Theoretisch is bruïtisme gefundeerd in Francesco Pratella's Musica futurista (1912) en praktisch in de eerste composities van Luigi Russolo die een geluideninstrumentarium opstelde ter vervanging van de muzikale klank.

Muzikale volgelingen waren o.a. Balilla, Francesco Pratella en Luigi Russolo.

bruitage is muziek die bestaat uit georganiseerde geluiden die soms wel, soms niet door muziekinstrumenten worden voortgebracht. Wordt vaak op voorhand op band vastgelegd en dient om effecten bij ballet, toneel of film te accentueren.