(muziekgenre) [Eng. slag], stijlrichting in de rockmuziek die werd ontwikkeld in
Groot-Brittannië in de jaren '60. De beat ontstond aan het begin van de jaren '60 in
Groot-Brittannië als tegenhanger van de
Amerikaanse rhythm and blues en rock 'n' roll. Het muzikale centrum van de beat was Liverpool, waar meer dan 300 groepen hun eigen versies van de
Amerikaanse hits brachten. Bandjes als The Searchers en The Peacemakers verwierven internationale bekendheid dankzij deze covers. De beat was oorspronkelijk het metrische fundament van alle
jazz-stijlen. Vanaf 1960 werd dit door de
Beatles tot een vrije muziekvorm uit rock'n'roll en
blues ontwikkeld. De
bezetting van de beatbandjes bestond in het algemeen uit een sologitaar, een ritmegitaar, een basgitaar en slagwerk. Tot de bekendste vertegenwoordigers van het
genre behoorden The
Beatles en The
Rolling Stones, die de beat over de hele wereld beroemd maakten. Naar het einde van de jaren '60 toe ontstond er een grotere behoefte om te experimenteren. Bekende vernieuwers waren
Jimi Hendrix,
Frank Zappa,
Santana en
Pink Floyd
