Ambroise Thomas

Charles Louis Ambroise Thomas (geb. Metz, 5 aug. 1811 - gest. Parijs, 12 feb. 1896), Frans componist. Ambroise Thomas speelde reeds op negenjarige leeftijd zeer virtuoos piano en viool. Zijn feitelijke muzikale opleiding kreeg Thomas, die de zoon van een musicus was, later bij Friedrich Kalkbrenner (piano), bij Victor Dourlen en Auguste Barbereau (harmonieleer) en bij Jean Francois Lesueur (compositie). Nadat hij in 1829 de prijs voor piano en in het jaar daarop die voor harmonieleer had gewonnen, werd hij in 1832 met zijn cantate "Hermann et Kelly" winnaar van de Prijs van Rome. Na zijn driejarig verblijf in Italië, dat met deze onderscheiding gepaard ging, vestigde hij zich in 1835 in Parijs en begon met het componeren van opera's (opera). De op dit gebied zeer begaafde componist, die reeds tijdens zijn leven populair was, werd rond 1851 de opvolger van Spontini aan de Académie des Beaux Arts. Vanaf 1856 was hij hoogleraar compositie aan het Parijse conservatorium en nam daar in 1871 na de dood van Daniel Francois Esprit Auber het directeurschap op zich. Men gaf daarbij de voorkeur aan hem boven Charles Gounod. Ambroise Thomas, tot wiens leerlingen o.a. Jules Massenet behoorde, voelde zich uitsluitend tot de romantiek aangetrokken. De tamelijk conservatieve componist stond kritisch tegenover avant-gardistische stromingen.
Keuze uit de opera's: "Caid" ( Parijs 1849) "Songe d'une nuit d'été" (Ned.: "Midzomernachtsdroom", Parijs 1850) "Mignon" (Parijs 1866) "Hamlet" (Parijs 1868)